حکایت ماه و پلنگ

عشق، پلنگی‌ است که در رگ‌هایم می‌دود. پلنگی که می‌خواهد تا

خدابردارد .

من این پلنگ را قلاده نمی‌بندم و رامش نمی‌کنم. حتی اگر قفس تنم

را بشکند.

خدا ماه است و این پلنگ می‌خواهد تا ماه بپرد. حکایت پلنگ و ماه
 
عجب ناممکن است.

اما هر چه ناممکن‌تر است، زیباتر است.

پلنگ عشق به هوای گرفتن ماه است که به آسمان جست می‌زند؛

اما هزارهزار هزار فرسنگ مانده به ماه می‌افتد. دره‌های جهان پر
 
از پلنگان مرده  است که هرگز پنجه‌شان به آسمان نرسیده است.

خدا اما پرش پلنگ عشق را اندازه می‌گیرد نه رسیدنش را.

و پلنگان می‌دانند که خدا پلنگی را دوست‌تر دارد که دورتر می‌پرد .

عرفان نظرآهاری