درد و‌ دلی با مولای عارفان

السلام علیک یا امیر المومنین یا علی ابن ابیطالب                                           

این روزها مدام می خواهم که از مولا علی بنویسم اما با خودم می گویم من کمترین

چطوری می تونم از آقائی به این عزت و بزرگی حرف بزنم اما گفتم لااقل با این زبان

قاصرم با مولام حرف بزنم تا دلم سبک بشه ، بگم که یا علی این روزها روزهای یتیمی

ما شیعه هاست نمی دونم چرا این دنیا نتونست گوهر وجودشما رو در خودش نگه داره

در واقع ما بی لیاقت بودیم که تو رو از دست دادیم .                                     

آخه پس کی این جهالت و خودبینی ما آدما تموم میشه ؟ اونقدر تنهات گذاشتن اونقدر

با دست و زبانشون آزارت دادن و اونقدر حرفای پدرانه تو رو نشنیده گرفتن که خدای

مهربون تو رو ازمون گرفت ، از وقتی تیغ زهر و کین آن ملعون بر فرق مبارکت نشست
 
این تنها تو نبودی که از میانمان رخت بر بستی عدالت تو ، دست مهربان و پدرانه تو و

هر آنچه که خیر وبرکت از وجود مبارک تو بود ، از ما رخت بربست تا ما بمانیم و حسرتی 

جانکاه و طولانی تا بار دیگر خدایمان صدای ندامتمان را بشنود و بر ما منت گذارد و طعم
 
شیرین حکومت عدل ترا در کنار وجود فرزند نازنینت مهدی‌ فاطمه بچشیم .
                                                          

همیشه فکر میکنم که آن چاه که تو در آن سخن میگفتی و آن نخلستانی که میزبان وجود
 
مقدس تو بود ، آن‌ کودکان یتیم که تو را با تمام وجودشان لمس کردند و همه آن در

ودیوارها به غیر از آن مردمان جفاکارخوشبخترین های همیشه تاریخ بودند زیرا که آنها   

 تنها رازهای مظلومیت تو را با جان و دل شنیدند و در خود حفظ کردند که کاش فریاد

بر می آوردند که ایها الناس علی مظلومتان را دریابید او را همچون دری گرانبها در

برگیرید . اما هزاران افسوس  . . .                                                                                            

 اما مولای من ، علی عالی اعلا امروز هم که در این زمانه جور و در این وادی که نام عزیز

تو را زینت خود دارد و به پیروی از حکومت عدل تو می بالد تو تنهائی و مظلوم . حتی

مظلومتر از زمانه خود زیرا که مردمان دیارتو جز اندکی تو را نشناختند که اینگونه بر تو
 
جفا کردند اما امروز چه ؟ حالا که در هر جا دم از معرفت و عشق تو می زنند و در لوای
 
نام مقدس تو چه ظلم ها و بی عدالتی ها که نمی شود و هر چه که تو در حکومتت

ناهی آن بودی .  مولا جان شرم دارم که هر روز و هر لحظه آرزو و دعای ظهور و دیدار

فرزندت را داریم ولی وجود عزیزش را با زشتیها و بدیهایمان می آزاریم . او نیز همچون
 
تو مظلوم زمانه خویش است .                      

علی جان با همه فضل و کرامتی که در تو سراغ دارم برای عاشقانت از خدا بخواه که از
 
این مرداب جهل و نادانی به در آییم . مولا جان ...